معرفی یک پادکست خوب

تو سال سختی که گذشت، پادکست «چنل بی» یکی از بهترین همنشین‌های روزهای تلخ و شیرینی بود که بخش زیادیش تو رفت و آمد گذشت. شنیدن صدای دلنشین علی بندری، نه تنها روزای شلوغ رو قابل تحمل کرد که باعث شد خیلی روزا از کنجکاوی شنیدن ادامه یک اپیزود از خواب بیدار شم.

چنل بی پادکستیه که تو هر قسمتش، گزارش بلند یک ماجرای واقعی رو که در یک رسانهٔ معتبر انگلیسی‌زبان منتشر شده با ترجمه به فارسی روایت میکنه.

پادکست چنل بی اولین و قطعا بهترین تجربه از شنیدن پادکست برای من بوده و با اینکه دریچه ورود من به دنیای پادکست بود، اما هیچ پادکستی نتونست منو تا این حد جذب کنه.

شاید مهم‌ترین ویژگی چنل بی این باشه که توی داستان‌هاش زندگی رو میشه تجربه کرد. داستان‌ها پر هستند از غم‌، شادی، عشق، جدایی، هیجان و….
با «ناپلئون هیل» و «دارو دسته نخبگان عضلانی» خندیدیم؛ وقتی «به زبان آتش»، «ساحره سوزی» و «منچستر ۱۹۷۵» رو شنیدیم اشک ریختیم؛ با #شکلتون دوست داشتنی خودمون رو تو #جنوبگان تصور کردیم و هر کدوم از داستان‌هارو زندگی کردیم و درس گرفتیم.

قطعا اون چیزی که چنل بی رو به یه پادکست منحصر به فرد تبدیل میکنه، قصه‌گویی منحصر به فرد، لحن ساده، صمیمانه و بیان شیرین و طنز علی بندری و وقت و انرژی تیم چنل بی در انتخاب بهترین روایت‌ها از نویسندگان کاربلد (مثل اوان رتلیف، جان برنچ و دیوید گرن، جاشوا دیویس) و بررسی کامل کتاب‌ها و مقالات مختلف حول یک موضوعه و این احترام به مخاطب رو میرسونه.

بخاطر همه این ۸۸ اپیزود ممنونم از علی بندری، معین فرخی، امید صدیق فر؛ مجید آب پرور طراح کاور‌ها؛ گیتی عاصمی که کارهای اجرایی چنل بی رو انجام میده و مهران بوالحسنی بابت سایت چنل بی.

امیدواریم پادکست ادامه داشته باشه و در این بی صدایی فرهنگی، کار‌های خوبی مثل چنل بی و #بی_پلاس ادامه پیدا کنه.

پیشنهاد میکنم اگر تا حالا چنل بی رو نشنیدید، حتما امتحان کنید.